Lastige gesprekken
Ik heb het geluk dat ik regelmatig te gast ben bij gezinnen waar mooie dingen gebeuren die mij op het pad zetten van zinvolle lessen voor het werken in teams en organisaties.
Zo was ik kortgeleden getuige van het volgende.
De puberdochter vertelde dat ze een lastige situatie had aangepakt en helemaal opgelucht was over de reacties van haar vriendin en gesprekspartner.
Wat was het geval? Deze puberdochter maakt deel uit van een vriendinnengroep die dit jaar examen doet. Zij hebben het plan opgevat om tussen de examens en voor de uitslag met elkaar naar een zonnig feestoord te gaan. Echter, zowel de puberdochter als de rest van de groep wilde dat een klasgenoot/vriendin niet meegaat. Heel bijzonder, want het uitsluiten van anderen was niet gebruikelijk. Nu wil het geval dat deze klasgenoot veel problemen heeft en buitengewoon veel (eenzijdige) aandacht vraagt. Omdat het moment van boeken dichterbij kwam besloot de puberdochter een gesprek aan te gaan omdat zij het niet zou kunnen verkroppen als de klasgenoot via via zou vernemen dat de reis geboekt is. In overleg met een aantal andere reisgenoten besloot zij in gesprek te gaan. Natuurlijk zag zij tegen dit gesprek op, toch kwam ze in actie. Ze appte haar klasgenoot en fietste er op een zondag in spanning naartoe.
Ze startte met het in algemeen even bijpraten over hoe het met hen beiden ging. Toen dat wat lang duurde kaartte ze het thema aan met de aanloop: “Ik wil wat met je bespreken wat ik lastig vind, maar wat ik wel nu met je wil bespreken.“ Zij benoemde de reis en het slechte nieuws, namelijk dat de groep niet wilde dat zij mee zou gaan. Ook gaf ze de redenen aan. De reactie viel mee. De klasgenoot gaf aan dat ze al eerder doorhad dat er wat speelde. Ook gaf ze aan dat ze er van baalde maar het ook begreep én het heel erg op prijs stelde dat de puberdochter dit gesprek was aangegaan. Hier waren ze dus snel over uit. De sfeer was zo goed dat ze samen ook terugkeken en uitwisselden hoe ze de afgelopen periode hadden beleefd. Daarbij werd wederzijds waardering uitgesproken en ook aandacht besteed aan behoeften/verwachtingen die de ander niet had ingevuld. Gevolg: de vriendschapsrelatie werd vernieuwd en de puberdochter kwam thuis met lessen die ze had geleerd en het voornemen weer meer te willen betekenen voor het meisje die, ik heb het eerder vermeld, nog wat in de problemen zit. Daarbij vertelde de puberdochter haar ouders dat ze het helpen van haar vriendin wel zou afgrenzen: “Het zijn háár problemen en ik wil ook goed voor mijzelf zorgen.”
Managementlessen van deze puber?
- Als je gevoel (bijvoorbeeld op basis van je waarden en overtuigingen) aangeeft dat je iets aan de orde moet stellen, doe het dan ook.
- Stel niet uit als je wat dwars zit, spreek het snel uit en voorkom daarmee dat de kwestie steeds groter wordt en veel (negatieve) energie kost.
- Iets uitspreken wat speelt (en vaak door beiden onderhuids al wordt gevoeld) lucht op en draagt vaak bij aan verbetering van de (samenwerkings)relatie.
- Vooraf bedenken wat je wilt bereiken en in grote lijnen hoe is prima, maar zet het gesprek niet vooraf geheel dicht . Een gesprek is iets van beiden, geef ruimte voor dialoog en nieuwe inzichten.
- Spreek tijdens een gesprek ook uit wat je waardeert, waar je behoeften liggen en wat je bereid bent in de richting van de ander te doen.
- Uitsluitend als je goed voor jezelf zorgt kun je (langdurig) goed voor een ander zorgen.
- Lastige gesprekken doe je in een twee-gesprek, soms met een derde, maar zeker niet met te veel; voorkom een tribunaal.
- BlogNa een gesprek je afvragen wat je goed deed en wat dat opleverde geeft weer energie en inzicht voor toekomstige situaties.